متن درباره حق الناس را در روزانه قرار داده‌ایم. حَق‌ُّالناس یا حقوق عباد به حقوق مردم برعهده انسان اشاره دارد. حق الناس در مقابل حق‌الله است که به حقوق خدا بر ذمه بندگان می‌پردازد. حق‌الناس به حقوق مالی اختصاص ندارد و جان و آبروی افراد را نیز دربرمی‌گیرد. حق‌الناس را به دو قسم محض مانند جان و مال مردم و غیر محض مانند سرقت و قذف که دو جنبه حق‌الناس و حق‌الله را همزمان دارد، تقسیم کرده‌اند.
جملات قشنگ درباره حق الناس
یکی از مهترین پیامهای فراموش شده ی عاشورا
خیلی جالبه شب عاشورا امام حسین به یارانش فرمود:
هر کس از شما حق الناسی به گردن دارد برود…
او به جهانیان فهماند که حتی کشته شدن در کربلا هم
از بین برنده حق الناس نیست…
مضمون شعرم گشته ای ،
باور کن این احساس را
با دیدنت فهمیده ام
معنای حق الناس را
باور نمی کردم که
روز ماهی ببینم بر زمین
آیا تو را باور کنم
یا حلقه ی این داس را؟
قانون طبیعت ایجاب می کند که برای گرفتن حق نباید از هیچ چیزی هراسی داشت. حق خود را هر چند در چنگال سلطان جنگل هم که شده باید گرفت و نباید با امروز و فردا کردن های خود و نیز با بزدل هایی خود حق خویش را پایمال ساخت.
حق خود را همواره حتی اگر در دهان شیر هم شده باید گرفت و لحظه ای نباید از گرفتن حقی که شایسته ما و حق مسلم ماست، جا زد و تا آخرین نفس باید در جبهه حق علیه باطل ایستاد.
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم:
لاخیرَ فی صُحبةِ مَن لایَری لَكَ مِنَ الحَقِّ مِثلَ الّذی تَری لَه.
رفاقت و دوستی با کسی که به اندازة حقّی که برای او قائل هستی برای تو قائل نباشد هیچ ارزشی ندارد.
(مواعظ عددیه، ص ١٤)
الهی….
از آه بی گناه ِ سر بدارمی تر سم
از آه جوانِ ناکامِ بی مزارمی ترسم
الهی…………………………….
از حقِّ حقّ الناس، ولی بیمارمی ترسم
از ناله های قرآن در کنارمی ترسمِ
الهی………………
از اشک های مادر دغدار می ترسم
از آه فقیر آبرو دار می ترسم
مهم‌ترین چیزی که پدرم به من یاد داد این است: «هر کسی باید برای حقوق خود ایستادگی کند»
«زیگی مارلی»
مولا امیرالمؤمنین علیه‌السلام:
أعظمُ الخطایا اِقتِطاعُ مالِ امرِیءٍ مُسلِمٍ بِغَیر حَقٍّ.
عظیم‌ترین گناهان، خوردنِ به ناحق و تجاوز به مال یک مسلمان است.
(تحف‌العقول، ص ٢١٧)
اگر شأن خود را نادیده گرفتیم، دیگر حق نداریم از بی‌شأنی گله كنیم.
«لئوبوسكالیا»
کنار سفره ی خالی، یه دنیا آرزو چیدن
بفهمن آدمی یک عمر بهت گندم نشون می دن
نذار بازی کنن بازم برامون با همین نقشه
خدا هرگز کسایی رو که حق خوردن نمی بخشه
میگفت: باید زرنگ باشی تو این زمونه مث گرگ
باید با زرنگی گرفت و برد و خورد
بدون تو این زمونه که زندگی کردن به قیمت خونه
نون درآوردن به هر قیمت دور از عقل و مث جنونه
یک یا علی بگو و به حقت قانع باش برادر
خدارو اگه قبول داری، بدون خدا روزی رسونه
توی سفره ی دنیا تو فقط یک تکه نون خشک هم برداری
لااقل خیالت راحته حق الناس بر گردنت نمی مونه
حق‌الناس، نه صرف کلمه‌ای است که بر زبان جاری شود، بلکه آیینه‌ای است که قلب‌ها را می‌کاود. دانه‌ای است که در خاک وجدان کاشته می‌شود و درختی از عدالت می‌روید. آن‌گاه که دستت به سوی مال دیگری دراز می‌شود، یا زبانت حقی را زخم می‌زند، لحظه‌ای درنگ کن! آسمان نظاره‌گر است و زمین، گواه. حق‌الناس، عهدی است میان تو و خالق، که در آن، قلب بنده‌ای دیگر نیز می‌تپد. مبادا این عهد را بشکنی، که شکسته شدنش، شکاف در روح توست.
حق‌الناس، امانتی است سنگین بر شانه‌های انسان. چونان بار گلی که باید به باغبان بازگردد، بی‌آنکه گلی پرپر شود. هر نگاه، هر کلام، هر عملی که حقی را پایمال کند، چون خاری است که در پای وجدان فرو می‌رود. ای انسان، تو نگهبان حق دیگری هستی! مبادا امانت را به باد فراموشی بسپاری، که در روز حساب، نه مال دنیا، که شرافت قلبت به قضاوت نشیند.
عکس نوشته جملات درباره حق الناس
حق‌الناس، موجی است که از دریای اعمال تو برمی‌خیزد و به ساحل دل‌های دیگران می‌رسد. اگر موجت پاک باشد، ساحل را نوازش می‌دهد؛ اما اگر آلوده، ویرانی به بار می‌آورد. ای که در پی آرامش خویشی، به ساحل دیگران بنگر! مبادا با کلامی تند، مالی غصب‌شده، یا حقی نادیده‌گرفته، موجی خروشان به پا کنی که ساحل را درهم شکند. حق‌الناس، آینه‌ای است که تو را به تو می‌نمایاند.
در بازار پرهیاهوی دنیا، ترازویی نهان است که حق‌الناس را می‌سنجد. هر کفه‌اش، باری از امانت است: امانتِ نگاه، امانتِ کلام، امانتِ مال. اگر کفه‌ای سبک شود، قلب دیگری سنگین می‌گردد. ای مسافر راه حقیقت، به ترازوی عدالت خود بنگر! مبادا با دستان خود، کفه‌ای را خالی کنی که روزی، در پیشگاه حق، همان کفه، سنگینی گناهت را فریاد زند.
حق‌الناس، گل‌های باغچه‌ی وجدان است. هر گلی، نشانه‌ی احترام به دیگری؛ هر خاری، نشانه‌ی تضییع حق. اگر گلی را پرپر کنی، باغچه‌ات خالی می‌ماند و عطر عدالت از آن می‌گریزد. ای انسان، باغبان باش، نه تیشه‌زن! با محبت، با انصاف، با امانت‌داری، گل‌های حق‌الناس را آبیاری کن، تا باغچه‌ات در بهار جاودان شکوفه دهد.
پول نیستا رفیق من!
مواظب دل هایی
که وابستشون کردیم باشیم!
تاوانش بدتر از پوله…
عبادت از سر وحشت، واسه عاشق عبادت نیست
پرستش راه تسکینه، پرستیدن تجارت نیست
سر آزادگی مُردن، تَهِ دلدادگی میشه
یه وقتایی تمام دین همین آزادگی میشه
خود چه دارند کسی را که ز خود بی‌خبرست
خود خود را تو چنین کاسد و بی‌خصم مدان
که جهان طالب زر و خود تو کان زرست
که رسول حق الناس معادن گفته‌ست
وقتی از دوست داشتن کسی
مطمئن نیستی
حق نداری دستاشو بگیری
که به دستات عادتش بدی…
اگر خاموش شد شمع وجودم با هوایی
مرا شمعی پر از اشک و پر از آهم بدانید
الا یا ایها الناس پر ازمنطق منم دیوانه و بی دل
بجزدیوانه ومجنون،به هیچ اسمی مرا بر لب مرانید
درون حسن روی نیکوان چیست؟
نه آن حسن است تنها، گوی آن چیست ؟
جز از حق می نیـــــــاید دلربایی
که شــرکت نیــست کــس را در خدایی
کجـــا شهـــوت دل مردم ربــــاید
که حق ، گه گه ز باطـــــــــل می نماید
موثــر حق شــناس اندر همه حال
ز حـد خویشــــــتن ، بیــــرون منه پای
حق اندرکسوت حق ،دین حق دان
حق انـــدر باطـــل آمــد کار شیـــــطان
مردان خدا پرده پندار دریدند
یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند
فریاد که در رهگذر آدم خاکی
بس دانه فشاندند و بسی دام تنیدند
همت طلب از باطن پیران سحرخیز
زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
زنهار مزن دست به دامان گروهی
کز حق ببریدند و به باطل گرویدند
عبادت از سر وحشت، واسه عاشق عبادت نیست
پرستش راه تسکینه، پرستیدن تجارت نیست
سر آزادگی مُردن، تَهِ دلدادگی میشه
یه وقتایی تمام دین همین آزادگی میشه
کنار سفره ی خالی، یه دنیا آرزو چیدن
بفهمن آدمی یک عمر بهت گندم نشون می دن
نذار بازی کنن بازم برامون با همین نقشه
خدا هرگز کسایی رو که حق خوردن نمی بخشه
کسایی که به هر راهی دارن روزیتو می گیرن
گمونم یادشون رفته همه یک روز می میرن
جهان بدجور کوچیکه همه درگیر این دردیم
همه یک روز می فهمن چه جوری زندگی کردیم
متن های سنگین درباره حق الناس
باغبان کربلا هر چه گل خوشرنگ داشت
از برای دین حق اندر سریر حق نگاشت
از علی اکبر که بودی اشبه الناس نبی
تا علی اصغر که جان بر مردم بی دین گذاشت
سهم من بود “تو”
وقتی رفتی
حق الناس را
رعایت نکردی.
بشری که حق اظهار عقیده و بیان اندیشه خود را نداشته باشد، موجودی زنده به شمار نمی رود.
شارل دو مونتسکیو
« لاَیَمْنَعُ الضَّیْمَ الذَّلِیلُ، وَلاَیُدْرَکُ الْحَقُّ اِلاّ بِالْجِدِّ»
افراد ضعیف و ناتوان، هرگز نمى توانند ستم را از خود دور کنند، و حق جز با تلاش و کوشش به دست نمى آید.
«حدیث از امام علی (ع)»
نه نمی گم باز باید حق عشقم رو بدی
کی به جا آورده حق الناس؟! دستم رو نگیر
من رضایت می دم عشقم زودتر مارو بکش
ها شده تهرون مث ِ تگزاس! دستم رو نگیر
امام جعفرصادق (علیه‌السلام):
لَیسَ بِوَلِیٍّ لی مَن أَكَلَ مالَ مؤمنٍ حَراماً.
هر کس مال مؤمنی را به ناحق بخورد پیرو من نیست.
(وسائل، ج ١٢، ص ٥٣)
حق‌الناس، رودخانه‌ای است زلال که از سرچشمه‌ی وجدان تو جاری می‌شود. هر قطره‌اش، عهدی است میان تو و دیگری؛ هر موجش، تعهدی به عدالت. اگر سنگی از بی‌انصافی در مسیرش افکنی، جریانش تیره می‌گردد و ساحل دل‌ها را می‌فرساید. ای رهگذر این رود، نگهبان پاکی‌اش باش! مبادا با کلامی ناحق یا دستی ستمگر، این زلال را گل‌آلود کنی، که رودخانه‌ی وجدانت، روزی به دریای حقیقت خواهد پیوست.
حق‌الناس، پرتویی است از نور الهی که در میان بندگان تقسیم شده است. هرگاه این نور را از دیگری دریغ کنی، تاریکی بر روح خودت سایه می‌افکند. ای که در پی روشنایی هستی، به پرتوهای دیگران دست‌درازی نکن! حق هر انسان، چون ستاره‌ای است در آسمان وجودش؛ مبادا با غفلت یا طمع، ستاره‌ای را خاموش کنی، که آسمان عدالت، بی‌ستاره، سرد و بی‌فروغ است.
حق‌الناس، پلی است که انسان‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد، پلی از اعتماد و امانت. هرگاه حقی را نادیده بگیری، تکیه‌گاهی از این پل فرو می‌ریزد. ای که بر این پل گام می‌نهی، با احتیاط رو! کلامت را چون نسیمی لطیف ساز، و دستانت را از غصب دور دار، تا این پل استوار بماند. که اگر فرو ریزد، راه بازگشت به سوی قلب‌های شکسته، دشوار است.
حق‌الناس، نهالی است که در باغ وجود کاشته‌ای. هر برگش، نشانه‌ای از انصاف توست؛ هر شاخه‌اش، نشانه‌ای از کرامت. اگر با بی‌مهری، ریشه‌اش را زخم زنی، باغ وجودت خزان می‌بیند. ای باغبان، با دستان محبت، نهال حق دیگران را پاس دار! آبیاری‌اش کن با صداقت، و نگهبانی‌اش کن با عدالت، تا باغت، همیشه بهار بماند.
حق‌الناس، آوایی است که از ژرفای وجدان برمی‌خیزد؛ نغمه‌ای که گوش دل می‌شنود. هرگاه این آوا را با ستم خاموش کنی، سکوت گناه، روحت را در بر می‌گیرد. ای که در جست‌وجوی آرامشی، به آوای وجدان گوش سپار! مبادا با غفلت، نغمه‌ی حق دیگری را بشکنی، که این آوا، در روز جزا، بلندتر از هر فریادی خواهد بود.