متن عاشقانه با اسم میلاد را در روزانه آماده کردهایم. متنهای عاشقانه نه تنها ابزاری برای بیان احساسات هستند، بلکه به عنوان یک پل ارتباطی بین انسانها عمل میکنند و به ما یادآوری میکنند که عشق و عواطف انسانی چقدر ارزشمند و مهم هستند.
جملات عاشقانه برای میلاد جان
میلاد،
با تو قدمزدن
مثل قدمزدن در خیابانی است
که تمام چراغهایش روشن ماندهاند
فقط برای ما.
میلاد،
دوست داشتنت
نه شبیه آتش است،
نه شبیه باد.
شبیه نوری است
که از پشت پرده میتابد
و آرام آرام همهجا را روشن میکند.
میلاد،
هر چه بیشتر میگذرد،
میفهمم اتفاقی که بین ما افتاد
نه ساده بود،
نه معمولی.
این عشق،
یک نشانه بود.
.
میلاد،
چشمهایت را که یادم میآورم،
انگار در یک لحظه
تمام خستگیها
از شانههایم میافتد.
میلاد،
حضور تو
مثل کتابی است
که هر بار دوباره خواندنش
سطر تازهای از آرامش کشف میکنم.
میلاد،
تو را داشتن
شبیه داشتن آسمانیست
که همیشه یک ستاره روشن دارد
حتی اگر هزار ابر میانش باشد.
میلاد،
وقتی با تو حرف میزنم
حتی کلمات هم
لطیفتر میشوند.
شاید چون تو
معنای زیبایی را در من بیدار میکنی.
میلاد،
تمام جادههای دلم
به نام تو رسیدهاند.
نه راه فراری هست،
نه دلی برای فرار.
میلاد،
تو را دوست داشتن
مثل نوشیدن چای در یک عصر سرد است؛
ساده،
اما تا عمق جان گرمکننده.
میلاد،
هر احساسی که به تو دارم
بیدلیل است.
این یعنی واقعی.
عشق همیشه در بیدلیلترین شکلش
زیباتر است.
میلاد،
با تو بودن
نه شبیه رؤیاست،
نه شبیه واقعیت.
چیزی میان این دو است؛
جایی که فقط دل میفهمد.
دلنوشته عاشقانه برای میلاد
میلاد،
اگر روزی دور شوم،
بدان که دلم
همیشه پشت سرت میآید.
چون تو
تنها جایی هستی
که قلبم در آن آرام میگیرد.
میلاد،
تو را که تصور میکنم،
انگار نسیمی نرم از میان خاطراتم میگذرد
و هر چیز سردی را گرم میکند.
تو اتفاقی هستی
که هنوز هم باورش برای دلم شیرین است.
میلاد،
میدانم عشق را نمیشود تعریف کرد،
اما اگر قرار باشد نشانی بدهم،
میگویم:
جایی است که تو ایستادهای
و قلب من بیاختیار آرام میشود.
میلاد،
گاهی فقط دلم میخواهد
اسمت را آرام صدا کنم
تا لحظهها معنای لطیفتری بگیرند.
تو موسیقیِ کمصدایِ همیشهی دلمی.
میلاد،
هر بار که فکر میکنم شاید کمتر دوستت دارم،
ناگهان دلم میلرزد
و میفهمم عاشقی
کاهشپذیر نیست.
میلاد،
تو را که دیدم،
فهمیدم بعضی آدمها
نه وارد زندگی،
که وارد روح آدم میشوند.
تو از همانهایی.
میلاد،
با تو حرف زدن
مثل قدم زدن در یک خیابان آشناست؛
آرام،
صمیمی،
پر از حس امنیتی که نمیشود توضیحش داد.
میلاد،
تو را داشتن
یعنی حتی روزهای معمولی هم
اندکی بیشتر بدرخشند.
تو معنای کوچکِ شادیهای بزرگ هستی.
میلاد،
دلم از تو نمیبُرد،
چون تو زخمی نگذاشتی؛
فقط ردِ آرامشی بر جا گذاشتی
که هیچکس دیگر بلد نیست.
میلاد،
به تو فکر میکنم
و شانههایم سبکتر میشود.
انگار بودنت
از دور هم تکیهگاه است.
میلاد،
مگر میشود تو را دید
و چیزی در دل تکان نخورد؟
تو از آن زیباییهای آرامی
که کم حرف میآیند
اما زیاد حس میشوند.
میلاد،
تمام نفسهای دنیا
بیمعنیاند
اگر بینشان
آهسته نام تو نیاید.
میلاد،
تو مثل درختی هستی
که سایهاش را بیمنت میبخشد.
در حضورت
حتی دلِ خسته هم
آرامش میگیرد.
میلاد،
مرا ببخش
اگر گاهی حرفی نمیزنم؛
در سکوت
دارم تو را میبینم
و دنیا را با چشمان تو مرور میکنم.
میلاد،
اگر عشق بخواهد
شکلی پیدا کند،
به گمانم
چهرهای آرام،
رفتاری مهربان،
و نگاهی مثل نگاه تو خواهد شد.
میلاد،
با تو بودن
یعنی جهان
اندکی مهربانتر شود،
و من
اندکی کمتر تنها.
میلاد،
چگونه ممکن است
یک نفر
بیآنکه چیزی بگوید،
اینقدر زیاد باشد؟
تو همینطوری در دل منی.
میلاد،
هر بار که میخواهم فاصله بگیرم،
دلم میگوید:
به کجا بروی
که این آرامش را پیدا کنی؟
میلاد،
دوست داشتن تو
کار سختی نیست؛
سختیاش
این است که نمیدانم
چطور توضیح دهم
چهقدر برایم مهمی.
میلاد،
اسم تو
نه یک نام،
که یک حس است؛
حسی که در سینهام میپیچد
و بیدلیل شیرین میشود.
میلاد،
کاش میدانستی
چقدر از دور هم
جهانم را آرام میکنی.
تو مانند نوری هستی
که خاموشیاش را نمیپذیرم.
میلاد را چون باد صبا در سپیدهدمان جستوجو میکنم، که نسیم تو در کوچههای دلم، همچون عطر یاس میپیچد.
پاییز مرا عاشق میکند، باران عاشقتر
حالا تو بگو میلاد جان این باران پاییزی با من چه میکند؟
حال من
دماسنـــج حال میلاد جان است
وقتي خوبي
گرمتریڹ آغوشها را در آستین دارم
بد ڪه باشد حالت
خودم ڪه سهل است
تمام دنیا یخ ميزند از
سردی لبخنــدم
عشق میلاد پناهگاه من است؛ جایی که در آن هر طوفانی به سکوتی دلانگیز تبدیل میشود.
میلاد نقطه شروع همه اتفاقات خوب زندگی ام هستی و
بهترین هدیه از سوی خداوند
عشقم نسبت به تو حد و مرزی ندارد
دوستت دارم
بیا واژه ها را عوض کنیم میلاد مهربانم
“شبت بخیر”
دیگر حلاوتِ قبل را ندارد
بیا آرزوی دیگری کنیم برای هم
مثلا بگوییم
“شبت بی فکر”…
من
مسئله ای ساده هستم
حل می شوم
روزی در آغوش میلاد …
در لابلای کلمات میلاد، کلید رازهای جهان نهفته؛ هر جملهات، شعری است بر لبان نسیم.
عشقم کاش باورت نشود میلاد
چقدر دوستت دارم
تا تمام عمر
آن را به تو ثابت کنم…!
یاد بادا که دلم مشتاق دیدار میلاد بود
روز و شب در طلب و هر لحظه بیدار میلاد بود
دیدگانم را چه دانی که دگر سوئی نیست
به فدایت میلاد جان، که آن هم گرفتار تو بود . . .
می تونی چشماتو برای یک دقیقه ببندی لطفا میلاد؟
متشکرم
دیدی چقدر تاریک شد؟
این زندگی من بدون توست
عاشقتم عشقم
پاییز دوست داشتنی است چون میلاد دوستش دارد
مثل باران که زیباست، چون تو زیبایی
یه سریا هستن
تو قلب آدم جا دارن ، هرکاریم که بکنن
حتی اگه اشتباهم باشه
بازم از قلبت بیرون نمیرن
همینا بدبختمون کردن … !
کاش میشد هرشب
ساعت را عقب کشید
مثل آن شب در شروع پاییز
می خواهم
یک ساعت
بیشتر دوستت بدارم میلاد جان
نازنین همسرم میلاد مهربانم
فاصله به اندازه ای نیست که بتواند آتش سوزان قلبم نسبت به تو را خاموش کند
منتظر زمانی هستم که دوباره باهم خواهیم بود، دوستت دارم خیلی زیاد
ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ میلاد جان
ﺑﺎ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺩﯾﺪﻧﺖ ، ﻧﺪﯾﺪﻧﺖ ﺭﺍﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﻢ . . .
من و یک پاییز و یک مهر در جاده ای پر پیچ و خم از برگ های نم پاییزی
کمی مه و کمی بوی آتش
چه لذتی داشت اگر میلاد هم کنارم بودی …
قلب من، خانه میلاد است؛ و هر تپش آن، خواندن نام تو در سکوت شبانهام.
همه برگ های تقویم را
به دنبال میلاد شمردهام
برگ های سیب
برگ های انگور
پاییز اما
فصل خرمالوست
فصل گس تنهایی
با میلادِ دلبرم، هر جای دنیا بهشت است؛ بیتو، هر بهشتی، از دست رفته.
میلاد، تو را که میبینم
جهان آرامتر میشود.
انگار دلم خانهای پیدا کرده
که از آن بیرون نمیخواهد برود.
تو پناهِ خستگیهای منی.
میلاد،
نامت را که میگویم،
دل آرام میگیرد.
حسی شبیه آغوشی گرم،
بیهیچ لمس، بیهیچ کلمه.
میلاد،
خندهات برای من معجزه است.
وقتی میخندی،
تمام غصهها عقب مینشینند
و زندگی شیرینتر میشود.
میلاد،
تو در قلب من
نه یک نام،
بلکه یک حسِ همیشگی هستی؛
حسی شبیه آرامش بعد از طوفان.
میلاد،
هر روز دلم از نو برایت
بیقرار میشود.
تو تکراری نیستی،
تو هر بار عاشقانهتر میشوی.
میلاد،
بودنت کنار من
شبیه خانه داشتن است؛
جایی که میتوانم بیترس،
بیپنهانکاری،
خودِ واقعیام باشم.
میلاد،
تو آرامشی هستی که
هر کسی خوششانس نیست تجربهاش کند.
من خوشبختم که تویی.
میلاد،
گاهی نامت را
آرام زیر لب تکرار میکنم
تا بفهمم هنوز عاشقم.
و هر بار میفهمم که هستم.
عکس نوشته عاشقانه با اسم میلاد
میلاد،
چشمانت داستانی دارند
که دلم هر بار
میخواهد از اول بخواند.
میلاد،
اگر عشق شکل میگرفت،
بیشک به شکل تو بود؛
محکم، آرام، و زیبا.
میلاد،
تو را دیدم و فهمیدم
که بعضی آدمها
نمیآیند که گذرا باشند؛
میآیند که بمانند.
میلاد،
اینکه تو هستی،
به من شجاعت میدهد
برای ساختن فرداهایی روشنتر.
میلاد،
در دنیایی پر از تردید
تو تنها قطعیتِ منی.
تنها چیزی که
هر روز بیشتر به آن ایمان دارم.
میلاد،
تو را دوست داشتن
مثل بارانی ست که بیخبر میبارد؛
ناگهانی، عمیق،
و غیرقابل انکار.
میلاد،
از لحظهای که آمدی،
دلم دیگر تنها نماند.
تو نیمهای هستی
که زندگیام را کامل کرد.
میلاد،
احساس میکنم دلم
در نزدیکی تو
آرامتر میزند.
انگار تو ریتمِ واقعیِ عشق را بلدی.
میلاد،
گاهی فقط میخواهم
با تو حرف بزنم
تا از صدایت آرام شوم.
تو موسیقیِ دل منی.
میلاد،
تو را نمیخواهم
برای روزهای خوب.
تو را میخواهم
حتی برای سختترین لحظهها.
چون با تو، سختی هم ساده میشود.
میلاد،
افسوس که زود پیدا شدی،
و دیر فهمیدم
چقدر نبودنت میتواند دلم را خالی کند.
تو ضرورتِ نفس کشیدن منی.
میلاد،
بمان…
نه به خاطر عشق،
به خاطر اینکه
هیچکس مثل تو
این دل را آرام نمیکند.
میلاد،
بودنت مثل نوریست که از پشت پردههای خاکستری میتابد.
نه بلند،
نه خیرهکننده،
اما آنقدر گرم
که جهانم را روشن کند.
میلاد،
تو را نمیشود فراموش کرد.
چون از لحظهای که آمدی،
دست روی بخشی از روحم گذاشتی
که هیچکس قبل از تو نمیشناخت.
میلاد،
هر بار که اسمت را میخوانم،
دلم یک قدم به سمتت میرود.
انگار چیزی در من
تو را بهتر از من میشناسد.
میلاد،
تو معادلهای هستی
که قلبم همیشه جوابش را میداند.
بیدلیل،
بیهیچ منطقی،
فقط با حس.
میلاد،
در دلم جا شدهای
مثل قطعهای قدیمی از یک موسیقی
که سالهاست گوش میدهم
اما هنوز هم تازگی دارد.
میلاد،
تو را داشتن
مثل داشتن یک روز آفتابی بعد از باران است؛
پاک،
گرم،
با عطری که نمیشود فراموش کرد.
میلاد،
هر بار که به یادت میافتم،
جهان کمی آرامتر میشود.
انگار حضور تو
در فاصله میان قلب و ذهنم
خانه ساخته.
میلاد،
تو تنها کسی هستی
که وقتی دوری،
دلم نمیخواهد هیچچیز را شروع کند.
انگار حضور تو
پیشنیاز آرامش من است.